
Serieus, ik weet het ook niet. Ik schreef mij gewoon in voor de Halve in Dordrecht. Ik had de flow te pakken. Mijn vijfde Halve Marathon in de afgelopen tijd. Ja, ik beken ik ren alles van mij af momenteel. Rennen is even wat ik nodig heb. Daarnaast heb ik een doel: De Marathon van R’dam. Maar een paar mensen weten dat ik mij daarvoor heb ingeschreven. Oké, ik geloof bij deze nu heel de wereld.
Toch vroeg ik mij vandaag met regelmaat af, waarom? Waarom doe ik dit? Het regende pijpenstelen en het stopte niet. En dan Dort? Hoe dichter bij Dort hoe rotter het wordt zeggen ze toch? Dort was leuk zei mijn zus. Ik geloof haar. Tja, waarom deze halve en hier? Waarom niet. Let’s run this shit!
Niet lekker in mijn vel
De laatste tijd zit ik niet lekker in mijn vel. Met niet lekker bedoel ik, echt niet lekker. Hoe harder ik probeer balans en rust te zoeken, hoe verder ik verwijderd raak van die balans en rust. Met alle gevolgen van dien.
Al maanden ben ik bezig met het zoeken van een woonruimte. Een plek voor mijzelf. Vanaf juli (2019) stuur ik gemiddeld 10 mails naar huurmakelaars, reageer ik op marktplaats berichten, pleeg ik telefoontjes, raak ik betrokken bij oplichterij, word ik teleurgesteld bij elk sprankeltje hoop op een woning of krijg ik een bezichtiging bij een huis waar ik de volle mep betaal maar toch een soort van op kamers woon. Uitzichtloos.
Die plek voor mijzelf is nu mijn basisbehoefte. Want omtrent dit onderwerp liep toch veel mis. Maar dat was niet alles wat gaande was want ik voelde dat ik had gefaald en had spijt van hoe dingen gelopen waren. Toch was dit voor nu het beste. Vandaag ga ik het eruit lopen, schijt maar met die regen. Het geeft extra zuurstof. Zuurstof om te ademen, te leven en bewegen.
Rappe run door de regen
Klaar voor de start. Pang! Horloge ready en telefoon ready. Na een kilometer merkte ik op dat niets van dit alles synchroon liep. De regen droop over mijn gezicht en de straat was nat. Toch joelden er mensen langs de kant van het parcours. Wat mooi dat ze hier stonden. Thuis, met Netflix, is ook een optie.
Bij de 5 km zag ik dat ik op 25 minuten zat. Hoe kan dat nou? Dat was 5 min per km, iets te snel. Klopt vast niet, via mijn oortje hoorde ik dat ik op 6 minuut per km zat. Ach, ik liep lekker en hield mijn pace vast. Tijdens de run luisterde ik naar Ronald Goedemondt. Zeer komisch is deze gast. Moet je voorstellen dat je met een lach op je gezicht of zelfs een harde schaterlach je loopje doet. Mensen keken toch wat vreemd op.
Op het 10 km punt liep ik rond de 50 minuten. Huh? Nog steeds snel het was de vraag of ik dit vol ging houden. Het parcours was niet echt uitdagend. Ik denk dat ik ook niet echt er mee bezig was. Mijn gedachten waren op volle toeren en ik leek wat in trans.

Het 15 km punt, 1 uur 15 minuten, nog steeds op tempo met een mooie pace. De laatste kilometers leverde ik in. Mijn buik rommelde, ik voelde de zeurende pijn weer groeien en slikte mijn misselijkheid weg. Een bekend probleem. Inmiddels kan ik de klok erop gelijk zetten dat dit komt tijdens het sporten. Stoppen wilde ik niet, dus hield ik mijn pas iets in.
Zei ik iets?
Een PR op de Halve Marathon
Daar was de finish. De laatste 200 meter perste ik er nog een sprintje uit. Uiteindelijk werd mijn tijd 1.47 (en een beetje). WOW, EEN PR! Mijn snelste Halve Marathon ooit. Ik wil hier meer van, meer lopen, meer evenementen en meer trails. Ik wil vaker, langer en leuker! Typisch gevalletje van een runnershigh. Je bent niet te stoppen.
Totaal doorweekt van de regen, keek ik verwilderd om mij heen op zoek naar mijn familie. Tegen hen had ik gezegd dat ik er ongeveer 2 uur over zou doen. In mijn ooghoek zag ik de kroegenlopers op het gemakje aan komen kakken. Te laat, geweldig. Gelukkig hebben we de finishfoto’s nog.

Het was tijd voor voeding en voor rust. In een eetcafé trok ik mijn natte kleding uit. Het leek net alsof het zonder centrifugeren uit de wasmachine was gekomen. Na het eten reed ik vol en voldaan naar huis. Van Dordrecht kon ik mij eigenlijk niet echt meer iets herinneren. De trans zou wel te groot geweest zijn. Het was vast mooi.
Mijn buik heeft die avond nog enorm doorgezeurd toch mocht dit de pret niet drukken. November start met een PR waar ik super trots op ben. Dit heb ik maar mooi weer geflikt! Ondanks alles. Ja, ondanks alles.
Liefs Toke
Comentários