Hardlopen na de operatie: een opbouwschema?

Daar ging ik dan, mijn eerste loopje na bijna 7 weken. Ik heb verschillende tips binnengekregen over opbouwschema’s. Dat is heel terecht want na een operatie is het van belang de hardloopbelasting rustig op te bouwen. Niet alleen voor de conditie maar ook voor de belastbaarheid van spieren, pezen en gewrichten. Doel was een training van 3 min inwandelen en dan 1-1-2-1-1 hardlopen afgewisseld door 3 min wandelen.

Geen hardloopschema

Dat deed ik dus niet. Noem mij eigenwijs (dat is ook wijs) dat mag. Er waren verschillende redenen waarom ik niet het opbouwschema volgde.

Sowieso vind ik een schema waaraan ik mij ‘moet’ houden lastig. Dat heeft denk ik te maken met mijn vrije hardloopgeest. Ik loop het liefst zonder plan, oplegging, tijd of moetjes. Waarbij ik van mening ben dat een opbouwschema zeer belangrijk is om blessures te voorkomen. Want je houdt jezelf aan de lijn om niet te snel te gaan. Verder kan een hardloopschema er voor zorgen dat je doelen behaald. Zo had ik een trainingsschema voor de marathon van Rotterdam.

Daarnaast heb ik geen horloge. Nou, die heb ik wel maar de batterij is op en de lader doet het niet meer. Goed excuus he. Ik ben op zoek naar een cool vet te wauwie ding waardoor ik dus niet meer onder die opbouwtijden en interval trainingen uitkom. Voor vandaag had ik dus geen horloge en dat maakt het lastig om hardlopen met wandelen, op tijd, met elkaar af te wisselen.

Misschien was het stiekem wel de bedoeling. Geen schema omdat ik wilde voelen. Gewoon ervaren en genieten. Waarbij ik goed lette op pijn, de reactie van de hardloopbelasting, mijn ademhaling en inspanning.

De eerste meters

Deze slimpie begon met een warming-up en stevig doorwandelen. Dat doet ze dan weer wel. Na ongeveer 3 minuten was het zo ver, ik versnelde mijn pas. Yes, ik rende. Mijn mondhoeken krulden en een vette lach verscheen op mijn gezicht. De tranen van blijdschap sprongen in mijn ogen. Echter, wilde ik niet huilen. Niet van verdriet en ook niet van blijdschap. Lachen wilde ik. En hardlopen!

Langzaam bereikte ik het einde van de straat waar ik het hoekje omging om richting de dijk te gaan. Voorheen voelde ik mij zo licht als een veertje vandaag voelde mijn lichaam zwaar. Als een auto van 70 jaar oud waarvan de motor weer soepel moet gaan lopen. Het was die voortgaande beweging niet meer gewend. Aan de ene kant dacht ik het is ook 7 weken geleden aan de andere kant het is maar 7 weken geleden. In die 7 weken is er wel veel gebeurd.

Na ongeveer 800 meter ging ik weer wandelen. Om te kijken wat het gedreun op het asfalt teweeg had gebracht in mijn buik: Niks. Ik voelde alleen mijn benen en spieren.

Eigenlijk liep ik mijn eigen hardloopschema. Ik wisselde rennen met wandelen af en genoot ondertussen van de omgeving en het prachtige weer. Mijn conditie is niet top en ik had erger verwacht. 3 weken terug was ik al buiten adem als ik het einde van de straat haalde. Het viel mij niet tegen.

While I was running. Die moet je niet boos maken.

Mijn spieren voelden slap daar is toch wel iets in gebeurd. Ik merkte dit al op met mijn krachtoefeningen. Vooral de armen zijn net twee vaatdoeken. Die spieren moeten getraind worden dat betekent dus voorzichtig aan doen. Een te grote belasting is nu niet verstandig.

Over het gevoel in mijn buik? Dat kan ik nog niet helemaal plaatsen het lijkt een verlichting toch wil ik niet te vroeg juichen.

Genoten

Mijn eerste hardlooprondje voelde als een mega groot cadeau. Eigenlijk wil je dit gevoel toch nooit meer kwijt. Dat je gewoon kan genieten van een aantal meters hardlopen zonder meer of verder te willen. Ik zou dit loopje nooit vergeten toch denk ik dat ik op ten duur wel in de prestatie modus terecht kom-Dat 5 km weer gewoon wordt en misschien ook te weinig. Want in mijn hoofd zitten stiekem wat doelen voor het einde van dit jaar. Ik zou mijzelf toespreken en denken aan dit moment als ik in mijn prestatiesferen kom ;-)

Deze run bestond uit hardlopen en lopen waarin ik heb genoten van elke meter die mijn benen mij gaven. Deze loop gaf mij een gevoel dat de laatste weken een beetje was weggeëbd door de strijd. Een gevoel van Intens geluk!

De opbouwgroetjes,

Liefs Toke