Motorrijden: de weg er naar toe

Als puber had ik een poster in mijn slaapkamer van een mooie man op een dikke Harley. Motorrijden vond ik stoer en dat wilde ik ook wel. Toch duurde het tot 2017 voordat ik de stap maakte.

Rond mijn 18e had ik een vriendje met een motor. Bij hem achter op de motor toerden we over de dijk richting Nijmegen. Ik genoot van de wind langs mijn lijf en vond het fantastisch. Op een dag dat hij mij zou ophalen voor een feestje kwam hij niet opdagen. Ik belde en het bleek dat hij in de ambulance lag en een motorongeluk had gehad. Het letsel dat hij die dag heeft opgelopen, zal hij altijd met zich meedragen. Mijn kijk op motorrijden veranderde vanaf die dag. Stoerheid maakte plaats voor je kwetsbaarheid. Ik kreeg angst voor de motor en zette mijn droom opzij.

In angst leven voor iets wat je wil doen? Er zijn zoveel onzekerheden en risico’s in het leven. In 2017 kwam ik in een omgeving waar veel mensen motorreden en mijn blik veranderde. Ik wilde mijn droom toch oppakken. Ik ga motorrijden. Wat onzeker ging ik op dat monster zitten, maar na mijn eerste ritje was ik verkocht. Vrijheid…die heerlijke vrijheid van de motor besturen! Ik ervoer de wind weer langs mijn lichaam, mijn haar dat onder de helm uit wapperde. Tijdens de lessen leerde ik mijn heupen te gebruiken als ik de bocht inging. Wat bleek: het is nog sexy ook, nice. Dit had ik vele jaren eerder moeten doen.

Sommige motorrijders geven aan dat het vrije gevoel komt omdat je alleen op een motor zit. Geen passagiers. Alleen jij en de weg. Een egoïstisch beeld, maar voor een gedeelte klopt het wel. Het is jij en de motor. Hoe beter je wordt in motorrijden hoe meer jij de macht over de motor krijgt. Je voelt je zekerder, stoer en inderdaad vrij.

Maakt die vrijheid je egoïstisch? Absoluut niet. Tussen motorrijders is er altijd een praatje. Je hebt nog meer vrienden op de weg dan op Instagram. Iedereen zwaait naar je ook al rijdt de één een Honda en de andere een Kawasaki. Heb je pech? Ze staan voor je klaar. Een tourritje? Sluit maar aan. Bij een lunch onderweg heb je al gauw een babbel. Het gevoel op het asfalt verbindt elkaar.

Tuurlijk ben je kwetsbaar. Soms voel ik dat ook nog als ik tussen twee vrachtwagens met mijn motortje op de snelweg met 130 rijd, er zit maar 60 kilo op dat ding. Niet altijd even aangenaam, maar er is geen angst meer.

Twijfel jij over motorrijden? Ik zeg doen, al doe je het maar om het een keer te ervaren. Gebruik je heupen en overwin je angst als je deze hebt. Wees niet bang dat je lang over je lessen doet en wees trots als je het papiertje binnen hebt.

Liefs Toke